1- ابن سنان گوید: از امام هشتم حضرت رضا علیه السلام پرسیدم: اسم یعنی چه؟
فرمود: اسم عبارت است از بیان نشانه و حالت و چگونگی شخصی و یا چیزی.
2- محمّد بن سنان گفت: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدم: آیا خداوند قبل از آفرینش پدیده های خلقت، خود را میشناخت؟
فرمود: بلی.
عرض کردم: نفس خود را می دید و صدای خویش را می شنید؟
فرمود: نیازی به این کارها نداشت، زیرا از نفس خود سؤالی نمیکرد و از او درخواستی نداشت، او خودش و خودش نیز او بود، قدرتش رسا و مؤثر است. پس نیازی نداشت که اسمی برخود بگذارد. البتّه به این خاطر که دیگران بتوانند او را بخوانند نام هایی برای خویشتن انتخاب کرد، زیرا اگر به نامی نخوانندش شناخته نخواهد شد.و نخستین نامی که برای خود اختیار کرد « علیّ عظیم » بود، چون او برتر از همه چیزها است.بنا بر این ماهیّت و حقیقت او« اللَّه »و نامش « علیّ عظیم » است.و این اوّلین اسمهای اوست زیرا برتر از فهم و وهم و اندیشه میباشد.
معانی الأخبار / ترجمه محمدی، ج 1، ص: 6
