در مسائل وجود، این مسأله ی اشتراک معنوی وجود یگانه مسأله ای است که از زمان ارسطو مطرح بوده است. این مسأله در حد خود چندان مهم و ارزشمند به نظر نمی رسد، امّا پایه ی یک مسأله ی دیگر قرار گرفته است که آن در فلسفه ارسطو مطرح نبوده و بعدها مطرح شده است و آن مسأله ی وحدت وجود است.
مسأله ی وحدت وجود غیر از اشتراک معنوی وجود است. اشتراک معنوی وجود به مفهوم وجود برمی گردد و منظور از آن این است که آیا تصوری که ما از هستی داریم تصوری وسیع و گسترده است یا نه؟ وحدت وجود راجع به حقیقت وجود و متفرع بر اصالت وجود است. اگر قائل به اصالت وجود نباشیم وحدت وجود از نظر علمای ما معنی ندارد. این نوع وحدتی که حکمای ما می گویند وحدت خاصی است که تا مسأله ی اصالت وجود قبلا محقق نشده باشد این نوع وحدت وجود بی معنی است. به هر حال این مسأله اشتراک معنوی وجود بعدها پایه و مبنای وحدت وجود قرار می گیرد و از این جهت است که مسأله با ارزشی است و از امّهات مسائل به شمار می رود .
شرح مبسوط منظومه.ج1.ص36
