«درس خارج اصول—استاد آیت الله فرحانی—۳۰/۱/۹۴»
اشکال مقدمات مفوته را پاسخ دادیم گفتیم اولا ترشح درست نیست چه در اراده چه در وجوبین چون اراده دارای مبادی خاص خودش است.اشکالی ندارد اراده مقدمه زودتر به وجود بیاید به بعث .اگر در فضای ترشح بحث کنیم اشکال باقی است زیرا که چطور اراده ذی المقدمه انشایی است ولی اراده مقدمه فعلی است چون بعث متوقف بر شروط است.لذا مبنای محقق عراقی(ره) مشکل را حل نمی‌کند چون اراده تشریع است و نمی‌تواند باعثیت داشته یاشد.
نکته اول:آیا این اشکال به شیخ علیه الرحمه هم وارد است؟
نکته دوم : آیا فعلیت اراده مقدمه درحالی‌که اراده ذی المقدمه انشایی است ملازمه به کجا می رسد؟
مطلب اول:
اگر مبنای شیخ علیه الرحمه را مثل مرحوم آخوند معنا کنیم اشکال وارد نیست چون قیود به ماده می خورد و چون حکم از هیئت بر می خیزد وآخوندعلیه الرحمه معنا کرد که حکم انشایی است و حکم فعلی قید دارد.شیخ علیه الرحمه گفته همه قیود لبا به ماده بر می گردد وقتی تصور می کنم فعل را با قیود به تصدیق می کنم فایده را.
