مسارعین

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ الْمُسَارِعِینَ إِلَیْهِ فِی قَضَاءِ حَوَائِجِهِ

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شعر» ثبت شده است

عاشق دلدار

عاشق دلدار جز دلدار می خواهد؟ نخواهد

با خدِ معشوق او گلزار می خواهد؟ نخواهد

غیر راه وصل او یک لحظه می پوید؟ نپوید

راه وصل یار، از هر خار می خواهد؟ نخواهد

مدّعی را در کنار دوست می سازد؟ نسازد

با رقیبان دوست را همکار می خواهد؟ نخواهد

با غم هجر نگار خویش می سازد؟ نسازد

وعده دیدار را یک بار می خواهد؟ نخواهد

دل ز نام غیر او آرام می گیرد؟ نگیرد

سر که سودای تو دارد یار می خواهد؟ نخواهد

بسته موی تو جز ز آن طرّه می گوید؟نگوید

خود رها زان طرّه طرّار می خواهد؟ نخواهد

جز در محبوب کهف دیگری دارد؟ندارد

غیر خاک کوی او دستار می خواهد؟ نخواهد

هر گلی بی یاد یار خویش می بوید؟ نبوید

ساعت دیدن سری هوشیار می خواهد؟ نخواهد

غیر دربانی سگ های تو می نازد ؟ ننازد

"پورکاشف" از تو جز این کار میخواهد؟ نخواهد


دیوان اشعار قائمی/ص 44

موافقین ۰ مخالفین ۰

پدر فدای ماشین گرون قیمتت

بنده به هیچ عنوان شاعر نیستم و قواعد شعری را نمی دانم ولی همتم را جمع کردم یه چیزی برای پدر بگم.این شعر طنز را برای پدرم گفتم و به او تقدیم کردم

 

پدر مثل خونه تو این زمونس

قیمت اون گرون تر از یه خونس

پدر کی گفته اهمیت نداره 

هر کی گفته انگار پدر نداره

پدر تلاش و کوشش و وقاره

خونه میاد هروقت،تو دستش باره

پدر همیشه خسته اما خنده 

از روی لبهاش نمیره ، می خنده

پدر همون بابا میشه پسر جون

بابا همون پدر جونه پسرجون

پدر وقتی کلّه ی صبح رفت بیرون

تنگ غروب برمیگرده تو ایوون

پدر همون که صاحب سمنده

سمندشو نمی دهد به بنده

 

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰

شب

استعداد قوه ای الهی است که به فعلیت رساندن آن به دست انسان است استفاده درست از استعداد های الهی بهترین راه شکرگزاری از این نعمت است.یکی از استعدادهایی که خدا به برخی افراد می دهد قوه ی شعرگفتن است.برخی از این استعداد در راه الهی استفاده می کنند.یکی از افرادی که از این استعداد در راه معرفت بهره برده دوست عزیزم عارف مظلومی بوده .او یکی از طلبه های خوش ذوق هست که اشعارش پر از معرفت و عرفان است هرچند در ابتدای جوانی است.

شعر زیر یکی از اشعار این دوست عزیز است درباره گفتگوی خودش با شب :

بگفتا شب ، شبی با من چرا اینگونه حیرانی

                                                                       به شب گفتم برو روز آ ، که درد من نمی دانی

دلش بشکست و با آوای غمناکی مرا گفتا

                                                                       چو اندر سینه غم دارم بُدَم در پیّ انسانی

وِیَش گفتم تو را دیگر چه غم اندر نهان باشد

                                                                       مرا گفتا هزاران غم که نتوان گفتن آسانی

که مردم روز خود سرگرم دنیای لعینند و

                                                                       چو شب آید کنند آهنگ خفتن همچو حیوانی

یکی دنیا گرفتار آنچنانش کرده چون موری

                                                                        تمام همّ و غمّ او بود آمال جسمانی

یکی را آنچنان شهوت مسلط بر خِرَد گشته

                                                                       که مانند خروسی کرده خو با لذّت آنی

یکی با شهوت جاه و مقام و مالِ انبوهش

                                                                      دلش خوش بوده در دنیا کند دَعویِّ سلطانی

بگفتم شب دگر بس کن،چرا اینجا شدی گفتا

                                                                        که دیدم در میانِ خفتگان مشغول قرآنی

همی سوز وگداز تو بُود تسکین آلامم

                                                                     که گشتم با نوای تو شبی غمگین و روحانی

به شب گفتم که امشب باید از روی صداقت با

                                                                       انیس ومونسِ قلبت ببندی عهد و پیمانی

که چون از روی غفلت من شبی کردم فراموشت

                                                                      خودت آیی سراغم تا به بیداری فرا خوانی

به شب گفتم تو نیمی باشی از عمر گران من

                                                                      مکن کاری که در پیری بُود بهرم پشیمانی

کند عارف نماز شب که باشد شیعه راه

                                                                     رسول خاتم و دخت و وصیّش با امامانی

       

عارف مظلومی-13تیر86

موافقین ۱ مخالفین ۰