«سنّتِ غیبتِ حجّت» در عین «وجود حجّت» چیست؟

اصل بحث «وجود امام زمان»، واقعاً یکی از عجایب روزگار است. هرچند ما با «حجاب عادت» عادت کردیم و این وجود شاید خیلی برایمان تعجب آور نباشد، اما اینکه خداوندمتعال اینطور سنّتی را قرار داده، و این سنت را به عنوان «سرّی از اسرار خودش»، و «امری از امور خودش»، در روایات شریف معرفی کرده است، که «الغیبةُ سرٌّ من اسرارِ الله، و امرٌ من امرِ الله»[1]، یعنی اینطور نیست که غیبت فقط عِقاب باشد، که اگر غیبت آمده فقط بعنوان جزا و عقاب برای مؤمنین باشد که چون رعایت نکردند، یا به عنوان اینکه چون غیرمؤمنین آمادگی نداشتند خداوند «حجّتِ خودش» را غایب کرده است، که ما غیبت را فقط از ظلم و جور بندگان ببینیم که غیبت از باب جزا و عقاب باشد.

نه!، این جزاء خودش یکی از علت ها در «طولانی شدن غیبت» است. اگر روایات وارد شده که علت غیبت این ]ظلم بندگان[ (و جزاء آنان در غیبت) است این به عنوان یک مُثبِت است، یکی از علّت ها، که علت «طولانی شدنِ غیبت» است (نه علّتِ «اصل غیبت»). اما «اصل الغیبة» جزء یکی از عظیم ترین «مواطن انسانی» است که باید ایجاد میشد. یعنی اینکه چه ظلمِ ظالمی درکار بود و چه ظلمِ ظالمی در کار نبود، خداوندمتعال «اصل غیبت» را محقق میکرد.

باب 185 - عالیترین کمالات(2)

جمیل بن صالح از امام صادق از پدران بزرگوارش علیهم السّلام روایت نموده که پیامبر خدا صلی اللَّه علیه و آله فرمود:
شخصی که مایل است ارجمندترین مردم باشد باید از خدا پروا داشته باشد، و هر کس که بخواهد پرهیزگارترین مردم باشد باید بر خدا اعتماد کند، و هر کس دوست دارد غنیترین مردم باشد باید بدان چه نزد خداست بیشتر اطمینان نماید تا آنچه در دسترس خودش میباشد،

سپس فرمود: آیا نمیخواهید شما را از بدترین مردم آگاه سازم؟

عرض کردند:بلی (آگاه فرما)، یا رسول اللَّه،

فرمود: کسی که مردم را دشمن دارد؛ و مردم هم او را دشمن دارند،

سپس فرمود: شما را آگاه نکنم به بدتر از این؟

عرض کردند: آری پیامبر خدا،

فرمود: آنکه از لغزش نگذرد، و عذر را نپذیرد، و گناهی را نبخشد،

سپس فرمود: آیا شما را به بدتر از آن خبر ندهم؟

گفتند: بلی ای رسول خدا،

فرمود: کسی که از شرّش آسوده نباشند، و به خیرش امید نرود.

همانا عیسی بن مریم در میان انجمنی از بنی اسرائیل بپاخاست و فرمود:

ای بنی اسرائیل حکمت را به نادانان یاد ندهید که به آنان ستم نموده باشید، و از أهلش دریغ مدارید که بدانها ظلم نموده باشید، و ستم پیشه را در ظلم یاری نکنید که فضیلت خود را نابود ساختهاید. امور سه گونه است: امری که راه راست در آن بر تو روشن است پیرو آن باش، و أمری که گمراهیش بر تو آشکار است از آن دوری گزین، امری که مورد اختلاف است آن را به خدای عزّ و جلّ باز گردان.

---

معانی الأخبار / ترجمه محمدی، ج 2، ص: 7

باب 185 - عالیترین کمالات(1)

-1 أبو حمزه ثمالیّ از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده که فرمود: شهرت یافتن به عبادت مایه تهمت و آشفتگی است، همانا پدرم، از پدرش، از اجداد بزرگوارش- علیهم السّلام- برایم نقل نمود که پیامبر خدا صلی اللَّه علیه و آله فرمود:

عابدترین مردم کسی است که واجبات را بجا آورد و

بخشنده ترین مردم شخصی است که زکات مالش را بپردازد، و

پارساترین مردم آن کس است که از حرام کناره گیرد، و

پرهیزگارترین مردم کیست که حقّ را بگوید چه به نفع او باشد چه به زیانش، و 

دادگرترین مردم انسانی است که برای مردم بپسندد آنچه را بر خود میپسندد و آنچه را بر خود خوش ندارد، بر مردم نیز نپسندد و 

هوشیارترین مردم آن کس است که بیشتر به یاد مرگ باشد، و

کامیاب ترین انسان که مردم به حال او حسرت میخورند کسی است که در زیر خاک از کیفر الهی آسوده می باشد و امید ثواب دارد، و

باب 2- « علیّ عظیم »،نخستین نام خدا

1- ابن سنان گوید: از امام هشتم حضرت رضا علیه السلام پرسیدم: اسم یعنی چه؟

فرمود: اسم عبارت است از بیان نشانه و حالت و چگونگی شخصی و یا چیزی.

2- محمّد بن سنان گفت: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدم: آیا خداوند قبل از آفرینش پدیده های خلقت، خود را میشناخت؟

فرمود: بلی.

عرض کردم: نفس خود را می دید و صدای خویش را می شنید؟

فرمود: نیازی به این کارها نداشت، زیرا از نفس خود سؤالی نمیکرد و از او درخواستی نداشت، او خودش و خودش نیز او بود، قدرتش رسا و مؤثر است. پس نیازی نداشت که اسمی برخود بگذارد. البتّه به این خاطر که دیگران بتوانند او را بخوانند نام هایی برای خویشتن انتخاب کرد، زیرا اگر به نامی نخوانندش شناخته نخواهد شد.و نخستین نامی که برای خود اختیار کرد « علیّ عظیم » بود، چون او برتر از همه چیزها است.بنا بر این ماهیّت و حقیقت او« اللَّه »و نامش « علیّ عظیم » است.و این اوّلین اسمهای اوست زیرا برتر از فهم و وهم و اندیشه میباشد.

---

معانی الأخبار / ترجمه محمدی، ج 1، ص: 6

معصومه ، فاطمه ی دوم (علیهما السلام)

هزاران مجتهد و عالم دینی خود را فرش قدم های زائران فاطمه ی ثانی کرده اند تا به همه عالم بگویند جان عالم شیعه فرش زیر پای محب فاطمه هاست.فاطمه ای که سه در بهشت را به قم اورد. -بهشت هشت در دارد که سه در آن از قم باز میشود- و بارگاهش حرم اهل بیت شد - امام صادق علیه السلام فرمود برای خدا حرمی است در مکه و برای رسول خدا حرمی است در مدینه و برای امیرالمومنین حرمی است در نجف و برای ما اهل بیت هم حرمی است در قم-آقای بهجت در حرم منور کریمه اهل بیت جامعه کبیره می خواند چون اینجا حرم همه اهل بیت است.و اینجا بیایی امام رضا علیه السلام را هم می توانی زیارت کنی-امام رضا علیه السلام فرمود هرکه خواهرم را زیارت کند مرا زیارت کرده است.

امشب میلاد کسی است که پدرش گفت : پدرت فدایت-موسی کاظم علیه السلام در باره حضرت معصومه سه بار فرمود : فداها ابوها - و چقدر بیشتر شبیه مادرت -فاطمه اول سلام الله علیها - هستی وقتی گفته اند هر که می خواهد حضرت زهرا را زیارت کند به زیارت حضرت معصومه به قم برود.

قم سرزمینی که قبلاپیغمبر شیطان را از آن رانده بود وقتی دیده بود ابلیس ملعون آنجا نشسته.قم برای اهل بیت است و شما نگین آن.

---

درباره عکس:

اطراف حرم حضرت معصومه سلام الله علیها قبرستانی بوده که بسیاری از علما و مجتهدین در آن مدفون هستند .

هر وقت به یاد اویى جوانى

اگر در آیات و روایات وارده درباره جوان دقت کنیم به این مطلب بسیار مهم دست می یابیم که ممکن است شخصی از نظر سِنّی جوان باشد اما از نظر قرآن پیر و فرتوت، و یا شخصی از نظر سنّی پیر و فرتوت باشد و اما از نظر قرآن جوان. برای پیگیری این مطلب، نظرتان را به نکته ای از کتاب هزار و یک نکته حضرت علامه حسن زاده آملی جلب می کنیم:

" هر وقت به یاد اویى جوانى،"

«الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة.»

«اذْ أَوَی الْفِتْیَةُ إِلَی الْکَهْفِ فَقالُوا رَبَّنا آتِنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَ هَیِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَداً» (کهف-11)

ترجمه: و به یاد بیاور آن زمان که آن جوانان به غار پناه بردند و گفتند: پروردگارا، به ما از نزد خویش بخشایشی ارزانی دار و برای ما در کارمان رشد را فراهم ساز.

فى الکافى عن الصادق (ع) انه قال لرجل ما الفتى عندکم فقال له الشاب فقال: لا، الفتى المؤمن ان اصحاب الکهف کانوا شیوخا فسماهم الله فتیة بایمانهم.

ترجمه: در کتاب کافی از امام صادق نقل شده است: امام صادق به مردی فرمودند: نزد شما چه کسی جوان است؟ آن مرد در جواب گفت: شابّ (کسی که از نظر سنّی در سنین جوانی است)، امام صادق فرمودند: خیر، جوان مؤمن است. اصحاب کهف (از نظر سنّی) پیر بودند، اما خداوند در قرآن به خاطر ایمانشان آنها را جوان نامید.