«درس خارج اصول—استاد آیت الله فرحانی—۱۳۹۴/۱/۲۵»
درباره حکم شرعی چهار نظر داریم:
۱-وجوبی که مفاد هیئت است
۲-بعث اعتباری که مفاد هیئت است
۳-وجوب مفاد هیئت است اما حکم همان اراده است
۴-وجوب از اراده انتزاع میشود اما اراده حکم شرعی نیست.
امام میفرماید:
حکم را میتوان معلق کرد در مرحله اعتبار ،اما اراده را نمیتوان معلق کرد چون تکوین است.
جمله مهم امام :
وقتی میگوییم اراده در نفس مولا وجود دارد –که آقا ضیا به آن حکم میگوید بنا بر اعتبار-اراده فعلی مولا اراده بر انشا و تشریع است والا در تفکیک انشا از فعلیت ، نمیتوان حکم را فعلی گفت.
اشکال بر آقا ضیا:
به نظر آقا ضیا حکم فعلی است و حکم اراده است و اراده بر انشا و تشریع است که باعثیت در آن وجود دارد لذا شما نم توانید تقسیم را بپذیرید چون باعثیت و زاجریت وجود ندارد قبل از تحقق شرط لذا اساس فرمایش خویی ازاینجهت هم خراب است.
اشکال بر محقق خویی:
ایشان ایجاب را به اخبار معنا کرد اخبار بر اراده انشایی است لذا بازهم مشکل دارد.